Problemy z utrzymaniem prawidłowej masy ciała mogą być związane z pewnymi schorzeniami. Wśród nich należy wymienić zespół jelita drażliwego, na który cierpi od 10 do 20% dorosłych ludzi. Objawy choroby nierzadko utrudniają codzienne funkcjonowanie. Warto zatem wyjaśnić, jakie podłoże ma to schorzenie oraz w jaki sposób należy postępować, aby poprawić stan swojego zdrowia.
Zespół jelita drażliwego to choroba przewlekła przewodu pokarmowego, której głównymi objawami są bóle brzucha, zaparcia i biegunki. Dolegliwości te nie są skutkiem uszkodzeń strukturalnych jelit ani defektów w procesach metabolicznych. Przyczyna tego schorzenia nie została w pełni wyjaśniona, jednak istnieją pewne czynniki patofizjologiczne, które mają wpływ na rozwój zespołu jelita drażliwego. Wśród nich wymienia się zaburzenia funkcji motorycznej jelit i czucia trzewnego, przebycie infekcji jelitowej, na przykład czerwonki, dietę ubogą w błonnik oraz nadmierny rozrost flory bakteryjnej. Istotną rolę odgrywa także psychika. Według przeprowadzonych badań od 70 do 90% pacjentów leczących się na zespół jelita drażliwego cierpi na depresję, zaburzenia osobowości lub zaburzenia lękowe. Nowe badania potwierdzają także zmiany aktywności w obszarze kory mózgowej, które są odpowiedzialnie za odczuwanie bólu. Dowiedziono też, że ryzyko zespołu jelita drażliwego wzrasta w przypadku otyłości trzewnej. Wykrycie zespół jelita drażliwego wymaga przeprowadzania serii badań diagnostycznych. Najważniejsze z nich to morfologia krwi, OB, badanie biochemiczne krwi, test wodorowy, badanie ogólne moczu, posiewy bakteriologiczne, badanie w kierunku obecności pasożytów i krwi utajonej oraz rektoskopia, którą można zastąpić fiberosigmoidoskopią. W diagnostyce można wykorzystać także dodatkowe badania, na przykład USG jamy brzusznej, badanie radiologiczne jelita cienkiego i test tolerancji laktozy. Postawienie diagnozy wymaga przeprowadzenia wielu badań, ponieważ niektóre schorzenia mogą dawać podobne objawy jak zespół jelita drażliwego.
Z przedstawionych powyżej informacji wynika, że zespół jelita drażliwego ma związek między innymi ze sposobem odżywiania oraz kondycją psychiczną. Oznacza to, że kompleksowe leczenie powinno obejmować zmianę diety, a także terapię istniejących zaburzeń psychicznych. Dieta powinna być lekkostrawna. Zaleca się jedzenie częściej, ale w małych ilościach. Ważny jest zarówno sposób przygotowywania, jak i spożywania posiłków. Najlepszym rozwiązaniem jest gotowanie na parze lub w wodzie, pieczenie w folii oraz duszenie bez tłuszczu bądź z niewielką jego ilością. Zakazane jest natomiast smażenie, a także grillowanie. Posiłki muszą być spożywanie bez pośpiechu i na siedząco. Dolegliwości mogą się nasilić w przypadku spożywania posiłków w stresie. Dietę należy dostosować do objawów choroby. Inne produkty są zakazane w przypadku zaparć i wzdęć, a inne przy biegunkach. Niektórzy dietetycy zalecają jednak wszystkim osobom cierpiącym na zespół jelita drażliwego wyeliminowanie produktów o dużej zawartości FODMAP (fermentujących oligo-, di- i monosacharydów oraz polioli). Warto zwrócić uwagę na to, że na liście produktów żywnościowych o dużej zawartości FODMAP znajdują się nawet niektóre owoce i warzywa, na przykład cebula, brukselka, pory, kapusta, soczewica, śliwka, nektarynka i owoce suszone. Objawy zespołu jelita drażliwego można załagodzić dzięki niektórym suplementom diety. Na uwagę zasługuje między innymi glutamina. To aminokwas niezbędny dla zdrowej ściany jelit. Pomocne mogą być także probiotyki, które przywracają prawidłową florę bakteryjną jelit. Można także sięgnąć po na pary z ziół, na przykład z mięty albo rumianku.
Jeżeli powyższe metody okażą się nieskuteczne, to należy skonsultować się z lekarzem, w celu otrzymania odpowiednich leków. Nieleczony lub niewłaściwe leczony zespół jelita drażliwego negatywnie wpływa na komfort życia i może utrudnić redukcję wagi, dlatego ważne jest szybkie rozpoczęcie właściwej terapii.
Facebook
RSS